دیدی یه سری از آدم ها میرن رو منبر و کلی از یه رفتار زشت حرف می زنن و نفیش میکنن و خلاصه طوری حرف میزنن که همه فکر کنن« واو طرف چه آدم حسابیه» ولی فقط تو هستی که میدونی این آدم دقیقا همون شکلی هست که الان داره انکار میکنه، کاری هم از دستت ساخته نیست فقط می تونی پوزخند بزنی
گاهی حتی خود آدم ها هم نمی دونن که شبیه چیزی هستن که انکار میکنن، اما تویی که این بیرون نشستی کاملا به وضوح میبینی، بدبختی اینجاست که اون آدم به هیچ وجه هم قبول نداره که شبیه چیزی هست که انکار میکنه، فقط باید بهش اجازه بدی که خودش یه جایی مچ خودش رو بگیره و از این موضوع پشم هاش بریزه